Logopeda

 

Terapia logopedyczna i neurologopedyczna prowadzona jest u dzieci z zaburzeniami rozwoju mowy, niedorozwojem lub zaburzeniami funkcjonowania odśrodkowego układu nerwowego. Przez odpowiednio dobrane stymulacje, masaże i ćwiczenia pracuje się z dzieckiem nad pokonaniem trudności w rozwoju mowy i komunikacji. W terapii logopedycznej i neurologopedycznej wykorzystuje się wszystkie dostępne metody komunikacji alternatywnej AAC, metodę Makatona, terapię miofunkcjonalną, terapię zaburzeń dysfagicznych oraz wiele innych tak aby jak najefektywniej wspomóc rozwój mowy i komunikacji dziecka.

 

METODY TERAPII LOPOPEDYCZNEJ

AAC (Augmentative and Alternative Communication) – oznacza wszelkie działania, których celem jest pomoc w porozumiewaniu się osobom niemówiącym lub posługującym się mową w ograniczonym stopniu. Zamiast wypowiadanych słów i zdań mogą one używać znaków graficznych (piktogramów, obrazków, symboli), znaków manualnych (gestów) lub znaków przestrzenno-dotykowych (np. przedmiotów). Dzięki temu mogą dokonywać wyborów, podejmować decyzje, pytać, opowiadać, wyrażać myśli i uczucia – pokonywać bariery w porozumiewaniu się i stawać się niezależnymi.

Makaton – to program językowy, tworzony przez symbole i gesty, które mogą być stosowane łącznie lub oddzielnie, w zależności od potrzeb i możliwości osoby posługującej się tym ”językiem”. Słownictwo jest podzielone na podstawowe i dodatkowe, a tworzy je ponad 7450 pojęć. Istotne w Makatonie jest to, że nigdy nie rezygnujemy z mowy, co sprawia, że nie jest to tylko pomoc w porozumiewaniu się, ale również wsparcie rozwoju mowy.

Terapia zaburzeń dysfagicznych – programowanie terapii w obszarze zaburzeń funkcji oralnych u pacjentów z obciążonym wywiadem neurologicznym.

Terapia miofunkcjonalna – opiera się na ćwiczeniach, które mają za zadanie wzmocnić zarówno mięśnie w części ustnej gardła jak i język.

Metoda symultaniczno-sekwencyjna

Metoda symultaniczno – sekwencyjna jest metodą sylabową, skoncentrowaną na naukę wczesnego czytania autorstwa prof. J. Cieszyńskiej. Jest skutecznym sposobem nabywania umiejętności czytania ze zrozumieniem.

Metoda Dobego Startu

Celem metody jest jednoczesne usprawnienie czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno-ruchowego, kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni.

 

INTEGRACJA SENSORYCZNA W LOGOPEDII

Wykorzystanie podczas zajęć logopedycznych elementów integracji sensorycznej urozmaica i uatrakcyjnia zajęcia, ale przede wszystkim ma głębokie znaczenie terapeutyczne:

•        kształtuje właściwe napięcie całego ciała, a więc także aparatu artykulacyjnego, gdzie powstaje mowa,

•        kształtuje czucie ciała, a więc także czucie ułożenia narządów mowy, co wpływa na poprawną artykulację głosek, zrozumiałość mowy,

•        rozwija współpracę obu półkul mózgowych, ponieważ właśnie obie są odpowiedzialne za tworzenie mowy,

•        wspomaga pracę z dzieckiem nadruchliwym, które często nie chce współpracować, ma problemy z koncentracją i ze zrozumieniem poleceń.

 

Metody kombinowane

Posługiwanie się, w pewnym ograniczonym zakresie, kilkoma metodami naraz.

Powinnością logopedów jest wskazywanie niemówiącym lub słabo mówiącym uczniom różnorodnych sposobów komunikacji, w celu dobrania odpowiedniej dla danego użytkownika formy porozumiewania się z innymi osobami.

Może to być nauka ograniczonej ilości słów, która równolegle może przebiegać z nauką graficznych sposobów porozumiewania się, a więc piktogramów, czy też gestów. Jeden z tych sposobów może być wiodący, a inne wspomagające.

 

Masaż Shantal

Masaż Shantala jest starożytną techniką masażu dla niemowląt i dzieci, wprowadzoną na europejski grunt przez francuskiego położnika nazwiskiem Leboyer. Masaż Shantala jest głównie masażem dla niemowląt i z myślą o nich został stworzony. Jednak równie pozytywne efekty można zaobserwować, stosując go u starszych dzieci, zwłaszcza tych z deficytami na poziomie emocji;

 

Stymulacja polisensoryczna

Celem zajęć jest spotkanie terapeuty i dziecka oraz dzieci ze sobą nawzajem, których istotą jest budowanie zaufania i poczucia bezpieczeństwa. Stosowanie różnorodnych bodźców jest tylko środkiem do celu.

 

Metoda V. Sherborne

Celem metody jest wspomaganie prawidłowego rozwoju dziecka i korekcja jego zaburzeń. Stąd ważne miejsce w metodzie zajmuje wielozmysłowa stymulacja psychomotoryczna i społeczna, oparta o ruch, jako czynnik wspomagania.